Miód wielokwiatowy

Miód wielokwiatowy – zbierany jest z różnych roślin uprawnych, kwiatów i ziół. Kolor od jasno- do ciemnobrązowego. Zapach zależy od zebranego nektaru. Stosowany przeciw anemii i przeciwalergiczny. Miody wielokwiatowe to duża grupa miodów których smak, barwa i walory zdrowotne uzależnione są od gatunków roślin oblatywanych przez pszczoły, zróżnicowania rejonów stacjonowana pasiek czy terminów pozyskiwania. Można tu wymienić miody wielokwiatowe wiosenne o jasnych barwach i delikatnych smakach, miody z środka lata zawierające nektar lipy, facelii, gorczycy czy późniejsze z gryką czy słonecznikiem. Szczególnym przykładem takiego miodu z naszej pasieki jest miód wielokwiatowy łąkowy i lipowo- bławatkowy. Miody wielokwiatowe najczęściej poleca się w przypadku alergii pyłkowych- żucie plastra z miodem wielokwiatowym pozwala chorym na uodpornienie się na poszczególne pyłki-alergeny. Miód wielokwiatowy może mieć różną barwę, od jasnokremowej do herbacianej.
Po skrystalizowaniu ma zabarwienie od jasnożółtego lub jasnoszarego do jasnobrązowego.
Zapach miodu wielokwiatowego jest raczej silny, podobny do zapachu wosku pszczelego.
W smaku jest bardzo zróżnicowany, zależnie od składu nektaru,  słodki, łagodny do ostrego z posmakiem gorzkawym.
Miód z wiosennych roślin w stanie płynnym jest jasny, ma przyjemny delikatny zapach kwiatowy i łagodny smak.
Natomiast miód pochodzący z nektaru kwiatów letnich jest znacznie ciemniejszy oraz odznacza się zdecydowanym smakiem i zapachem. Miód wielokwiatowy pod względem składu chemicznego cechuje duża różnorodność.
Szczególnie dużą zawartością cukrów prostych odznacza się miód wielokwiatowy
z kwiatów wiosennych.
Natomiast miody pochodzące z pełni lata i późniejsze są bogatsze w enzymy, biopierwiastki i związki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym.
Aktywność antybiotyczna miodu wielokwiatowego jest dość niska. Badania przeprowadzone w Oddziale Pszczelnictwa w Puławach  wskazują na niską aktywność inhibinową próbek miodu wiosennego i średnią aktywność dla próbek pochodzących
z miesięcy letnich (wartości inhibinowe kształtowały się w granicach 0-3).