Szkodniki pszczół i produktów pszczelarskich

Szkodniki są dla pszczelarza największym utrapieniem. Ciężko je zwalczyć, są  niezmiernie uciążliwe dla pszczół i zagrażają im w znaczący sposób, dlatego warto dowiedzieć się jak najwięcej na ich temat. Jakie są to szkodniki? Jak się przed nimi uchronić?

Pierwsza grupa szkodników atakuje pszczoły i czerw druga – niszczy produkty pszczelarskie, czyli wosk, miód i pyłek. Do szkodników pierwszego typu zaliczamy: barciaki, barciel pszczeli, pająki, muchówki, chrząszcze, niektóre owady, ptaki i ssaki. Szkodniki produktów pszczelich to z kolei mól barciak, chrząszcze skorki i mrówki.

Barciaki. Samice tego szkodnika składają jaja w komórkach plastrów. Z nich wylęgają się larwy, które żywią się woskiem i resztkami organicznymi. Wyrządzają one ogromne straty w magazynach pasiecznych, ponieważ niszczą często prawie doszczętnie plastry. Do metod zwalczania tego szkodnika zaliczyć możemy: zamrażanie plastrów (barciaki giną po 3 godzinach), wysiarkowanie ramki, lub nawet przetopienie plastrów lub spalenie. Skuteczną metodą walki z barciakami jest też czosnek.

Kolejnym szkodnikiem jest barciel pszczeli. Jest on podobny do barciaka. Jego larwy żywią się pierzgą, martwymi pszczołami i czerwiem. Składają jaja na dnie ula. Larwy te niszczą drewno w ulu i plastry, w których możemy zauważyć wydrążone ścieżki. Chcąc pozbyć się tych szkodników, należy je zabić i jak najczęściej oczyszczać ule.

Do pająków które mogą zaszkodzić pszczołom zaliczamy: krzyżaki, namiastki, kątnika domowego oraz krzyżaka wielkiego. W ich pajęcze sieci najczęściej wpadają pszczoły osiadające na kwitnących roślinach.

Muchówki. Są szczególnie niebezpieczne dla pszczół robotnic, trutni i matek pszczelich. Pasożytują na nich, szczególnie w okresie letnim i jesiennym. Odżywiają się limfą.

Kolejnymi niszczycielami są chrząszcze ulowe. Ten mały szkodnik powoduje duże straty. Jest o połowę mniejszy od pszczoły, ale potrafi spustoszyć całą pasiekę, ponieważ żywi się jajami, czerwiem, pyłkiem, miodem i woskiem. Potrafi doprowadzić do tego, że rój osypuje się. Jedyną metodą walki z tym szkodnikiem jest dokładne dbanie o higienę w ulu i pasiece.

Niszczycielami zagrażającymi życiu pszczół są także owady, do których w głównej mierze zaliczają się błonkówki, czyli szerszenie i osy. Szerszenie napadają na pszczoły, które następnie zabijają i zanoszą do gniazda, ponieważ żywią się nimi ich larwy. Najprostszym sposobem na ochronę pszczół jest zabicie szerszeni wczesną wiosną, można także postawić w pobliżu ula butelkę z jasnym piwem. Osy z kolei niszczą miód. Wchodzą do gniazd pszczelich i zabierają zgromadzone przez pszczoły zapasy.

Dewastatorami pszczół okazują się być także niektóre ptaki. Są to sikorki, dzięcioły i jaskółki. Ptaki te stukają w ul, co wzbudza niepokój u pszczół, a kiedy te wylatują z ula, są przez ptaki zjadane. Dzięcioły wyjadają je także ze szczelin drzew, jak również niszczą ule. Wykłuwają w nich dziury w celu dostania się do pszczół. Jaskółki łapią pszczoły w locie.

Ostatnią grupą niszczącą pszczoły są niektóre ssaki. Zaliczają się do nich myszy, kuny, nornice i niedźwiedzie. Myszy budują gniazda w ulach, co jest dla pszczół bardzo niebezpieczne, ponieważ niszczą one woszczynę, zgryzają plastry, a w ostateczności doprowadzają do osypania się całego roju. Kuny i nornice wyjadają z ula miód. W tym samym celu do uli przychodzą niedźwiedzie, które dewastują ule i całe pasieki.

Wszystkie wymienione wyżej zwierzęta są szkodnikami pszczół. Zagrażają ich życiu
i zdrowiu. Walka z nimi jest niezwykle uciążliwa i męcząca dla pszczelarzy. Niestety muszą oni nie tylko walczyć z tymi szkodnikami, ale również z drugim typem szkodników, czyli szkodnikami produktów pszczelarskich. Tutaj mamy do czynienia z takimi gatunkami jak:
Mól barciak – rodzaj motyla. Jednak największe szkody w pasiece sprawiają gąsienice motyli, zwane motylicą. Oba te stworzenia atakują nocą. Składają jaja w szparach ula i ramek. Potrafią złożyć nawet 1000 jaj.

Kolejnym szkodnikiem produktów pszczelarskich są chrząszcze skorki. Jednak w porównaniu  do mola barciaka są one mało szkodliwe, ale bardzo drażniące dla pszczół. Lubią wilgotne i zacienione miejsca. Odżywiają się martwymi pszczołami i pierzgą.

Mrówki – są wyjątkowo uciążliwe i bardzo trudne do zwalczenia. Największe ich ilości spotkać możemy w ulach późną wiosną. Przychodzą one po miód. Do najbardziej znanych sposobów walki z mrówkami zaliczamy: smarowanie nóg ula lepem sadowniczym, stosowanie takich środków jak Azotox lub Karbid, które zakopujemy w ziemi, rozsypanie dookoła ula soli bydlęcej, bądź polanie okolic ula zużytym olejem silnikowym.

Pszczelarz przez cały rok musi pilnować pszczół, dbać o ich kondycję i zapobiegać nie tylko chorobom, ale również szkodnikom, które pasożytują na pszczołach i produktach przez nie wytwarzanych. W tym wypadku nie tylko pszczoły są pracowite ale również pszczelarz, który chcąc otrzymać miód najlepszej jakości nieustannie musi pielęgnować swoje podopieczne.